11-12 X 2014  po raz kolejny już w tym roku, skierowałam swoje kroki, a w zasadzie koła mojego auta, w stronę biebrzańskich bagien. Pogodę zapowiadali piękną, a ja liczyłam na wspaniałe wschody i zachody słońca z legendarną biebrzańską mgłą w tle oraz obserwację przelatujących stad żurawi. Trochę się jednak rozczarowałam. Słońce gdzieś przepadło – było „buro i ponuro”, a i żurawie uciekły z Doliny Biebrzy, gdyż rolnicy pokosili już swoje pola z kukurydzą.

Ale co tam – jak zawsze było tak, że coś musiało się zdarzyć. Tak było i tym razem. Drugiego dnia wyprawy, gdy wracałam poranną porą z owianego gęstymi mgłami szlaku Barwik – Gugny, pierwszy raz w swoim życiu spotkałam kunę leśną. Biegła sobie w podskokach Carskim Traktem w moim kierunku, zupełnie nie zwracając na mnie uwagi, za to uważnie obserwując to, co dzieje się w zaroślach na poboczu drogi. Pstryknęłam parę fotek i kiedy ruszyłam z miejsca będąc pewna, że wystraszył ją dźwięk migawki, nagle wybiegła ponownie z lasu wprost na mnie. Tym razem jednak szybko mnie spostrzegła i jeszcze szybciej uciekła na drugą stronę drogi, aby tym razem już nie wrócić. A ja cóż –  dopiero po jakimś czasie wpadłam na pomysł, że gdyby tak samej schować się na poboczu w owych zaroślach, to wtedy dopiero mogła być szansa na fajne ujęcia. Może następnym razem tak właśnie zrobię. A poniżej efekty spotkania z sympatyczną kuną.