To jest dopiero drugi mój wpis w kategorii „Różne wpisy i przemyślenia”. Oprócz zaproszenia do zapoznania się z różnymi fragmentami z książek, które czytam a które są drogowskazami na drodze mojego osobistego rozwoju, zapraszam jednocześnie do oglądania zamieszczanych przy okazji  zdjęć. Tym razem można przeczytać fragment z książki  Susan Jeffers „Nie bój się bać” a także obejrzeć trójkę bohaterów, z moich ostatnich sesji. 

Przedstawiam – wiewiórkę z Parku Skaryszewskiego  w Warszawie, dzwońca i wilgę – zamieszkujących pod tym samym co ja adresem oraz puszczyka – prowadzącego ciągłe bitwy z sójką na kominie domu mojej sąsiadki.  Miłego czytania i oglądania  🙂 

„Droga (droga zmiany, rozwoju duchowego) przypomina trochę wspinaczkę wysokogórską. Niełatwo się wspinać. Ale za każdym razem, kiedy przystaniesz na chwilę i spojrzysz wokół siebie, będzie się przed Tobą roztaczał coraz wspanialszy widok.  Zobaczysz coraz rozleglejszą przestrzeń, coraz lepiej wchłoniesz całokształt – i wszystkie „wady” tego świata znikną w oddali. Im wyżej się wspinasz, tym mniej Cię ciągnie w dół. Czujesz się coraz lżejszy. Coraz wolniejszy. A piękno, które Cię otacza gna Cię coraz wyżej i wyżej. Z tej wysokości stać Cię na coraz większe zrozumienie dla innych. Możesz kogoś bardzo nie lubić za to, że był wobec Ciebie okrutny.(…) Ten człowiek, to coś więcej niż jego „niedoskonałe” zachowanie. I on ma w sobie wspaniałe wnętrze, jeszcze nie odkryte. I zaczynasz rozumieć jego smutek, i mniej surowo go oceniasz. Nie zawsze droga pod górę przebiega gładko. Zdarza się, że wspinasz się przez jakiś czas, zatrzymujesz na odpoczynek, zmieniasz partnera wspinaczki. Podobnie jest z podróżą duchową.  Czasem MASZ WRAŻENIE, ŻE PRZESTAŁEŚ SIĘ ROZWIJAĆ.  To nieprawda. Po prostu SCALASZ INFORMACJE.”

Susan Jeffers „Nie bój się bać”